هفت نکته ی قرآنی در سیره ی اولین زن مسلمان حضرت خدیجه سلام الله علیها

نویسنده: حر،سید حسین

مقدمه:

‌‌‌‌خـداوند‌ در کنار هر مرد بزرگ از یک زن بزرگ نیز یاد می کند.‌ حضرت‌ خدیجه(سلام‌ الله عـلیها) دخـتر خـویلد بن اسد بن عبدالعزّی بن قصّی، بانویی خردمند و دور اندیش‌ و والاگهر بود(1) که از لحاظ نسب و شـرف و موقعیت اجتماعی و خانوادگی جایگاه بسیار ممتازی‌ در‌ میان زنان جزیرة العرب و قریش داشت.(2) مـادر حضرت خدیجه(سلام الله علیها) فـاطمه بـنت زاید از اشراف زنان قریش و در عصر جاهلیت معروف به (طاهره) بوده است. (3)

نَسَب حضرت‌ خدیجه(سلام الله علیها) با رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در قصی بن کلاب(جدّ چهارم پیامبر(صلّی الله علیه و آله)) به هم می رسـد(4) خدیجه(س) از زنان متمکن و ثروتمند مکّه‌ بود‌ و یک شبکه ی تجاری بین حجاز ـ شام و حبشه را مدیریت می کرد(5) و در کار تجارت از اهل فن یاری می گرفت، وقتی صفات حضرت محمد(صلی الله‌ علیه‌ و آله) هـمچون راسـتگویی، صداقت، امانت داری، پاکدامنی و خدمت رسانی به نیازمندان را دید، ایشان را به عنوان مدیریت کاروان تجاری خود برگزید و پیامبر(صلّی الله علیه و آله)‌ تجارتی سودمند را در شام برای خدیجه رقم زدند، به طوری کـه خـدیجه مال التّجاره ی خویش را با سود زیادی بفروخت. امّا خدیجه به واسطه ی گزارش های‌ غلامش(مُسیره)‌ از‌ سفر شام درباره اخلاق، رفتار‌ و صفات‌ حضرت محمد(صلّی الله علیه و آله) و اطلّاعاتی که از دانشمندان یهود و پسـر عـموی خود (ورقة بن نوفل) دریافت کرد‌ و رؤیاهای‌ صادقه ای که خود دیده بود، به حضرت‌ محمد(صلّی‌ الله علیه و آله) پیشنهاد ازدواج داد و حضرت رسول(صلّی الله علیه و آله) باتّفاق چند نفر از عموهای‌ خود‌ از‌ جمله حـضرت ابـوطالب بـه خواستگاری خدیجه رفتند و خطبه عـقد‌ تـوسط جـناب ابوطالب خوانده شد(8).